Disposición de 7.700 euros para brindar atención sanitaria á poboación refuxiada urbana en Nairobi.
Kenya é actualmente un dos países que alberga o maior número de persoas refuxiadas do mundo, segundo datos da Oficina para a Coordinación de Asuntos Humanitarios da ONU. As últimas estatísticas rexistran un total de 603.881 persoas refuxiadas e/ou demandantes de asilo procedentes no seu maior parte de Somalia (70%), Sudán do Sur (16%), Etiopía (5%) e República Democrática do Congo (4%), e xa se identificaron máis de 15.000 menores non acompañados.
A maior parte dá poboación refuxiada atópase non campo de Dadaab, situado ao leste do país próximo á fronteira con Somalia. Actualmente atópanse rexistradas non campo un total de 221.938 persoas na súa maioría somalís que fuxiron dous conflitos que arrasan ó seu país. Outras 126.042 se atopan non campo de Alinjugur, 184.550 non campo de Kakuma, próximo á fronteira con Sudán do Sur, e 61.351 persoas refuxiadas en Nairobi.
A pesar dás sucesivas ampliacións dos diferentes campos existentes, estes están colapsados e sen capacidade de acollida para todas as persoas que chegan, o que favorece a proliferación de asentamentos informais nos arredores dos campos e o desprazamento ás cidades de miles de persoas refuxiadas que, ao non ter logrado rexistrarse nos campos, non teñen acceso aos servizos dispensados polas organizacións internacionais relativos ao aloxamento, alimentación, auga e servizos de saúde, saturando os xa de por si precarios recursos dá poboación local, o que se traduce nunhas condicións de vida extremadamente precarias con gran vulne¬ra¬bi¬lidade.
A esta situación unir o feito de que en Kenia dende fai uns anos a condición de refuxiado soamente recoñece o dereito á non devolución, a lexislación non permite moverse libremente polo país nin traballar de forma remunerada. Esta medida, que foi adoptada de forma tem¬poral, foise cronificando no tempo de forma que os/as refuxiados/as vense abocados a vivir da asistencia humanitaria, que por outra parte é insuficiente para satisfacer as nece¬sidades mais básicas.
Por se fora pouco, o Goberno kenyano vén de anunciar ou peche dous Campos de Dadaab e a disolución do Departamento sobre Asuntos de poboación Refuxiada, o que significa de facto que a poboación actualmente neses campos será repatriada aos seus países de orixe.
Neste contexto, cada vez son mais refuxiados/as que deciden abandonar os campos e asen-tarse en Nairobi, coa esperanza de atopar mellores oportunidades de subsistencia. Segundo datos de OCHA, ou número de refuxiados actualmente asentados en Nairobi elevase a 61.351 persoas, cifra por outra parte infravalorada xa que non ten en conta o número de persoas refuxiadas non rexistradas que se teñen establecido na capital.
Os asentamentos informais son definidos pola Organización Internacional para as Migracións (OIM), como “áreas de vulnerabilidade” definindo estas como espazos nos que a saúde dás persoas está en rocha principalmente no relativo á prevaleza de enfermidades como a tuberculose, malaria, sarampelo ou relacionadas coa saúde materno infantil. Igualmente as precarias condicións hixiénicas e o limitado acceso ao saneamento básico e ao auga potable, así como as condicións de amoreamento, fan destes asentamentos o caldo de cultivo propicio para favorecer a rápida propagación de enfermidades infecciosas, como ocorre no caso do actual andazo de cólera no país.
En febreiro de 2015 detectouse o primeiro caso de cólera en Nairobi, e a enfermidade altamente contaxiosa propagouse rapidamente pola cidade, especialmente nos asentamentos informais dos barrios periféricos e por outras comunidades, chegando a afectar a máis de 21 condados en todo o país. A pesar dos esforzos despregados para conter a propagación produciuse unha alarmante reactivación a consecuencia das inundacións provocadas polo fenómeno de “El Niño”. Coa época de choivas , expertos médicos e membros de organizacións médicas avisan que o brote de cólera pode empeorar ante a falta de auga potable e de condicións sanitarias adecuadas.